1970-) Ebû Hureyre(radıyallahü anh) şöyle demiştir: Bizler Peygamber-in yanında oturmuş bulunduğumuz sırada O-na bir kimse geldi de: Yâ Rasûlallah helak oldum! dedi. Rasûlüllah ona: "Sana ne oldu ki?" diye sordu. O kimse: Oruçlu olduğum hâlde kadınımın üzerine düştüm (yani onunla cinsî münâsebet yaptım) dedi. Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem): "Hürriyete kavuşturacağın bir köle bulabilir misin?" buyurdu. O zât: Hayır(bulamam) dedi. Rasûlüllah: "Öyle ise iki ay zincirleme oruç tutmaya gücün yeter mi?" diye sordu. zât: Hayır buna güç yetiremem dedi. Rasûlüllah: "Altmış yoksulu doyurmak yolunu bulabilir misin?" buyurdu. zât: Hayır(bulamam) dedi. Hureyre dedi ki: Peygamber bir süre bekledi. Bizler de bu bekleyiş üzerinde iken Peygamber-e içinde hurma dolu bir arak getirildi. Arak mıktel demektir. Peygamber: "O mes-ele soran kimse nerededir?" buyurdu. O zât: Benim(buradayım diye ayağa kalktı). "Bu hurmayı al da yoksullara sadaka eti" buyurdu. O adam: Benden daha fakîr olana mı vereceğim yâ Rasûlallah? Allah-a yemîn ederim ki Medine-nin iki kara taşlığı arasında benim ev halkımdan daha fakîr bir ev halkı yoktur dedi. İki lâbe ile iki kara taşlığı kastediyor demiştir. Bu sözü üzerine Peygamber azı dişleri meydana çıkıncaya kadar güldü. Sonra da o zâta: "Haydi bu hurmayı (al da) ailene yedir!" buyurdu.