1971-) Ebû Hureyre (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Bir adam Peygamber-e geldi ve: Kavmin en gerisinde olan bu insan ramazân gündüzünde kadınının üstüne düştü dedi. ona: "Bir köleyi hürriyetine kavuşturacak imkânı bulabilir misin?" buyurdu. zât: Hayır(bulamam) dedi. Peygamber: "Öyle ise zincirleme iki ay oruç tutmağa güç yetirebilir misin?" buyurdu. zât: Hayır(güç yetiremem) dedi. Peygamber: "Altmış fakiri doyurabileceğin bir şey bulabilir misin?" buyurdu. zât: Hayır(bulamam) dedi. Hureyre dedi ki: Bu sırada Peygamber-e içi hurma dolu bir arak getirildi. O zebbîl yânı zenbil denilen kabdır. Peygamber o şahsa: "Bu hurmayı kendinden keffâret olmak üzere fakirlere yedir" buyurdu. zât: Bizim aileden daha muhtâc olanlara mı? Medine-nin iki lâbesi iki kara taşlık nahiyesi arasında bizim ailemizden daha muhtâc bir ev halkı yoktur dedi. "Öyleyse bunu kendi ailene yedir!" buyurdu.