2132-) Ebû Hazım dedi ki: Ben Sehl ibn Sa-d (radıyallahü anh)-dan işittim şöyle dedi: Bir kadın Rasûlüllah-a bir bürde getirdi. Sehl yanındakilere hitaben: Bürde nedir bilir misiniz? diye sordu. tarafından: Şemle-dir ihrâm-dır diye cevâb verildi. dedi ki: Evet o henüz dokunmuş(yeni tezgâhtan çıkmış) ve kenarı bile kesilmemiş bir kumaştı. Kadın: Yâ Rasûlüllah! Bu bürdeyi kendi elimle dokudum onu sana giydireceğim dedi. Peygamber bürdeyi ona bir ihtiyaclı olarak aldı. Sonra Peygamber bu bürdeyi izâr yapıp giymiş olduğu hâlde bizim yanımıza çıktı. Topluluktan bir kimse: Ya Rasûlallah onu bana giydir dedi. Rasûlüllah: Peki diyerek mecliste oturdu. Sonra hücresine döndü ve o bürdeyi çıkarıp dürdükten sonra- istemiş olan zâta yolladı. Bunun üzerine mecliste bulunan cemâat o isteyen kimseye: Sen bu işi güzel yapmadın. Peygamber-in hiçbir isteyeni geri çevirmeyeceğini kat-î bildiğin hâlde O-ndan bu bürdeyi istedin diye serzeniş ettiler. O zât da: Vallahi ben onu başka sebepden değil ancak öleceğim günde benim kefenim olması için istedim dedi. ibn Sa-d: Hakîkaten bu bürde o zâtın kefeni oldu demiştir.