2136-) Câbir ibn Abdillah (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben bir gazada Peygamber-in beraberinde bulundum. (Dönüşte) devem beni geri bıraktı ve yürümekten âciz oldu. Bu sırada Peygamber yanıma geldi ve: "Yâ Câbir" diye seslendi. Ben: Evet benim dedim. Rasûlüllah: "Zorun nedir (ki geri kaldın)?" diye sordu Devem beni geri bıraktı ve yoruldu da ben arkada kaldım dedim. hemen (devesinden) indi ve çengelli deyneği ile devemi çekmeye koyuldu. Sonra bana: - -Haydi şimdi bin!- dedi. de bindim. Bu defa da devemi gördüm ki onu ben Rasûlüllah-ın devesini geçmekten men- ediyordum. Rasûlüllah(yol konuşması olmak üzere) bana: "Evlendin mi?" diye sordu. Ben de: Evet evlendim dedim. "Kız mı yoksa dul mu (aldın)?" diye sordu. de: Dul diye cevâb verdim. "Senin onunla onun da seninle oynaşacağınız bakire bir kız istemez miydin?" dedi. de: Bakımları bana borç olan bir takım kızkardeşlerim var. Onun için bir kadınla evlenmeyi bunun da çocukları toplamasını ve saçlarını başlarını taramasını ve bunlar üzerinde bir mürebbiye olmasını hayırlı buldum dedim. "Şimdi sen(Medîne-ye) varıyorsun. Vardığında artık ailene karşı akıllı olgun bağlı ol. Allah-tan evlâd isteyiniz"buyurdu. Sonra: "Deveni satar mısın?" diye sordu. de: Evet satarım dedim. benden devemi bir ûkıyye (kırk dirhem)ye satın aldı. Sonra Rasûlüllah benden önce Medîne-ye gitti. Ben de kuşluk vakti vardım. Mescide geldik. Rasûlüllah-ı mescidin kapısı önünde bulduk. Rasûlüllah bana: "Şimdi mi geldin?" diye sordu. de: Evet şimdi geldim diye cevâb verdim. "Artık deveni bırak da (mescide)gir ve iki rek-at (geliş namazı) kıl" buyurdu. de girdim ve kıldım. Sonra Rasûlüllah Bilâl-e bir ûkıyye(gümüş) tartıp bana vermesini emretti. Bilâl de terâzî ağır basarak tartıp verdi. Ben arkamı çevirip eve giderken birden Rasûlüllah: "Câbir-i bana çağır" buyurdu. Rasûlüllah devemi beğenmedi de şimdi geri verecek sandım. Halbuki bana bu deve kadar sevimsiz birşey yoktu. Rasûlüllah: "Deveni al bedeli de senin olsun" buyurdu.