2400-) Abdullah ibnu-z-Zubeyr (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ensâr-dan bir kimse Harre mevkiindeki hurmalıkları sulamakta oldukları su yollarından ve su nevbetinden dolayı Rasûlüllah-ın huzurunda Zubeyr ibnu-l-Avvâm hakkında şikâyet arz etti. (Bu yollardan geçen su evvelâ Zubeyr-in hurmalığına uğruyor sonra da Ensârî-ninkini suluyordu. Bir keresinde Zubeyr suyu tarlasında tutup sulayacağı sırada) Ensârî Zubeyr-e: Suyu bırak da bize gelsin demişti. Zubeyr kendi hurmalığını sulamadan bırakmak ve nevbetini komşusuna vermek istemedi. İki taraf Peygamber-in huzurunda muhakeme oldular.Rasûlüllah Zubeyr-e: "Yâ Zubeyr tarlanı sula sonra suyu komşuna doğru salıver!" buyurdu. öfkelendi de: Zubeyr halanın oğlu olduğu için mi? diye (onu kayırdığına) ta-rîz etti. bu saygısızca sözünden dolayı) Rasûlüllah-ın yüzünün rengi değişti. Sonra Rasûlüllah: "Yâ Zubeyr hurmalığını sula sonra suyu hapset; hurma ağaçlarının köklerine erişinceye kadar bırakma!" buyurdu. muhakemeyi nakleden Zubeyr: Vallâhî ben şu âyetin bu hâdise hakkında indiğini sanıyorum demiştir: değil Rabbi’ne and olsun ki onlar aralarında kimi oraya kimi buraya çektikleri (kavga ettikleri) şeylerde seni hakem yapıp sonra da verdiğin hükümden yürekleri hiçbir sıkıntı duymadan tam bir teslimiyetle teslim olmadıkça îmân etmiş olmazlar"(en Nisa: 65). Buhârî-den rivayet eden Firabrî şöyle demiştir:) ibnu-l-Abbâs(Öl. 266) dedi ki: Ebû Abdillâh el-Buhârî: "Abdullah ibnu-z-Zubeyr-den bu hadîsi rivayet edenler içinde senedde Urve ibnu-z-Zubeyr-i zikreder hiç kimse yoktur sâdece el-Leys ibn Sa-d müstesnadır" demiştir.