2604-) Bize Abdulvâhid ibnü Eymen tahdîs edip şöyle dedi: Bana babam Eymen tahdîs edip şöyle dedi: Ben Âişe-nin yanına girdim de ona hitaben: Ben Utbete-bni Ebî Leheb-e âid idim. O öldü ve beni onun oğulları mîrâs aldılar. Onlar da beni İbn Ebî Amr-e sattılar. Abdullah ibn Ebî Amr da beni hürriyete kavuşturdu. Utbe-nin oğulları velâyı kendilerine şart kıldılar dedim. üzerine Âişe şöyle dedi: Berîre hürriyetini satın alma mukavelesine bağlanmış bir mukâtebe olduğu hâlde benim yanıma girdi de: Beni (sahihlerimden) satın al ve beni hürriyetime kavuştur dedi. dedi ki: Ben de Berîre-ye: Evet dedim. sahiplerini kastederek: Onlar senin üzerine benim velâ hakkımın kendilerine âid olmasını şart kılmadıkça beni satmıyorlar dedi. dedi ki: Ben: Benim buna (yani velânın onlara âid olması şartına) hiç ihtiyâcım yok dedim. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bunu işitti yahut bu söz O-na ulaştı da Peygamber bunu Âişe-ye zikretti. Âişe de Peygamber-e Berîre-ye söylediği sözü söyledi. Bunun üzerine Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem) Âişe-ye: "Sen Berîre-yi satın al ve onu âzâd eyle; sahiblerini de kendi hâllerine bırak. Onlar diledikleri şartı şart koşsunlar" buyurdu. üzerine Âişe sâhipleri velâyı şart kıldıkları hâlde Berîre-yi satın aldı ve onu hürriyete kavuşturdu. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): "Onlar yüz şart ile şart kılsalar da velâ hakkı hürriyete kavuşturan kimseye âiddir" buyurdu.