2620-) Bana kardeşim Ebû Bekr Abdulhamîd Süleyman ibn Bilâl-den; o da Hişâm ibn Urve-den; o da Bâbası Urve-den; o da Âişe-den şöyle tahdîs etti (Âişe -r. anha- şöyle demiştir): Rasülullah-ın kadınları iki fırkaya ayrılmışlardı. Bir fırkada Âişe Hafsa Safiyye Sevde vardı. Diğer grupta ise Ümmü Seleme ile Rasûlüllah-ın öteki kadınları bulunuyordu. Müslümanlar Rasûlüllah-ın Âişe-ye sevgisini pek iyi bildiklerinden bunlardan birisinin yanında Rasûlüllah-a vermek istediği bir hediyesi bulunursa o hediyesini Rasûlüllah-ın Âişe-nin evinde bulunduğu zamana kadar geri bırakır da hediye sahibi bu hediyesini Rasûlüllah Âişe-nin evinde iken gönderirdi. Bu sebebden Ümmü Seleme grubu dedikoduya başladı da bunlar Ümmü Seleme-ye: Sen Rasûlüllah-a insanlarla konuşup onlara: Her kim Rasûlüllah-a bir hediye vermek isterse o kimse Rasûlüllah kadınlarından hangisinin evinde bulunursa bulunsun hediyesini versin! Demesini söyle demişlerdi. Seleme kadınların kendisine söyledikleri bu sözü Rasûlüllah-a söyledi. Fakat Rasûlüllah ona hiçbir cevâb vermedi. Ümmü Seleme grubundaki kadınlar Ümmü Seleme-den vaziyeti sorduklarında o da: Rasûlüllah bana bir şey söylemedi diye cevap verdi. Onlar da ona: Rasûlüllah-a dediğimizi bir daha söyle dediler. da Rasûlüllah-ın nevbeti ona dolaşıp geldiğinde yukarıda geçtiği gibi mes-eleyi Rasûlüllah-a arz etti. FakatRasûlüllah bu sefer de ona bir şey söylemedi. Ümmü Seleme grubundaki kadınlar vaziyeti Ümmü Seleme-den sorduklarında o da: Rasûlüllah bana birşey söylemedi dedi. Onlar da Ümmü Seleme-ye: Artık Rasûlüllah sana bir cevâb verinceye kadar bu dileğimizi Rasûlüllah-a söyle dediler. Hakîkaten Ümmü Seleme de Rasûlüllah-a kendi nevbetinde dönüp geldiğinde söyledi. Bu defa Rasûlüllah Ümmü Seleme-ye: "Sakın Âişe hakkında söylenip de bana ezâ verme bana hiçbir kadının örtüsü altında bulunduğum sırada vahiy gelmez de yalnız Âişe-nin evinde (onun nevbetinde) iken vahiy gelir" buyurdu. dedi ki: Ümmü Seleme: Yâ Rasûlallah ben de sana ezâ vermekten Allah-a tevbe ediyorum dedi. Ümmü Seleme grubundaki kadınlar Rasûlüllah-ın kızı Fâtima-ya müracaat ettiler ve onu Rasûlüllah-a gönderdiler de: Yâ Rasûlüllah! Kadınların Ebû Bekr-in kızı hakkında Allah-tan senin için adalet istiyorlar demesini rica ettiler. da Rasûlüllah-a bunları söyledi. Rasûlüllah: "Ey kızcağızım! Benim her sevdiğimi sen sevmez misin?" buyurdu. da: Evet severim dedi.(Müslim-in rivayetinde: Öyle ise sen de Âişe-yi sev! buyurdu ziyâdesi vardır.) Fâtıma kadınlara döndü ve onlara olup biteni haber verdi. Kadınlar Rasûlüllah-a tekrar müracaat etmesini Fâtıma-dan istediler. Fakat Fâtıma tekrar dönmeyi kabul etmedi. Bunun üzerine Ümmü Seleme grubu Zeyneb bintu Cahş-ı gönderdiler. Zeyneb Rasûlüllah-a geldi ve sertlikle söze başlayıp: Yâ Rasûlallah! Kadınların İbnu Ebî Kuhâfe-nin kızı hakkında Allah-tan senin için adalet istiyorlar dedi. sesini yükselterek o sırada oturmakta olan Âişe-ye saldırıya kadar ileri gitti de ona sövdü. Nihayet Rasûlüllah karşılık verecek mi diye Âişe-ye bakmağa başladı. Urve dedi ki: Bu sırada Âişe söze başladı ve Zeyneb-e sözlerini geriye çevirdi ve neticede onu susturdu. Âişe dedi ki: Bunun üzerine Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem) Âişe-ye baktı da: "Muhakkak ki o Ebû Bekr-in kızıdır" buyurdu şöyle dedi: Fâtıma-nın kıssası olan son kelâm Hişâm ibn Urve-den; o da bir adamdan; o da ez-Zuhrî-den;-o da Muhammed ibn Abdirrahmân-dan senediyle olmak üzere zikrolunuyor. Mervân Hişârn-dan; o da Urve-den "İnsanlar hediyelerini Âişe-nin gününde vermeyi kasdediyorlardı" diye söyledi. Ve yine Hişâm ibn Urve hem Kureyş-ten bir adamdan hem de kölelerden bir adamdan; o da Zuhrî-den; o da Muhammed ibn Abdirrahmân ibni-l-Hâris ibn Hişâm-dan senediyle: Âişe: Ben Peygamber-in yanında idim; Fâtıma izin istedi dedi.