2838-) Enes ibn Mâlik (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) - bir da-vet üzerine Kur-ân bilenlerden - yetmiş kişilik bir topluluğu Suleym oğulları-ndan bâzı soylara ve Âmir oğullarına (din öğretmek için) göndermişti. Bunlar Maûne Kuyusuna vardıkları zaman dayım(Haram ibn Milhân) arkadaşlarına: Sizden önce ben (Suleym oğulları-na) varayım da eğer onlar bana Rasûlüllah-tan kendilerine tebliğ edinceye kadar emân verirlerse ben tebliğ edeyim. Emân vermezlerse sizler bana yakın bir yerde bulunmuş olursunuz dedi ve ilerledi. oğulları evvelâ dayıma emân verdiler. O da Peygamber-den onlara hadîs ve teblîğ söylerken onlar ansızın aralarından (Amir ibnu-t-Tufeyl isminde) bir adama işaret ettiler. O da dayıma(arkasından şiddetle) mızrak sapladı ve mızrağı göğsünden çıkardı. Bu ölüm darbesi üzerine dayım Haram (göğsünden fışkıran kanları ellerine bulayıp yüzüne ve başına sürerek): Allâhu ekber ( = Allah en büyüktür). Ka-be-nin sahibine yemin ederim ki ben(şehîdlik rütbesi) kazandım! Diye bağırdı. (bu gaddar) Suleym oğulları dayımın geri kalan arkadaşlarına döndüler. Ve dağa kaçan(Ka-b ibn Zeyd denilen) topal bir kşiden başka onları da öldürdüler. Râvî Hemmâm: Bunun beraberinde (bulunan Amr ibnu Umeyye ed-Demrî isminde) diğer bir adamı da söylediğini sanıyorum demiştir. anda Cibril aleyhi-s-selâm bu faciayı Peygamber-e: Seriyyedeki bütün sahâbîler Rabb-lerine kavuştular. Allah onlardan razı oldu; onları da razı etti! Diye haber verdi. zamanlar biz Cibril-in bu haberini(Kur-ân olarak): "Bizi kavmimize haber veriniz: Biz Rabb-imize kavuştuk. O bizden razı oldu; bizi de razı kıldı" diye okurduk. Bir zaman sonra (tilâveti) nesh olundu. facia üzerine Peygamber; Allah-a ve Rasülü-ne isyan eden şu Rı-l Zekvân Lıhyân oğulları ve Usayya oğulları aleyhine kırk sabah la-net duası yaptı.