3177-) Abdurrahmân ibn Avf (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Bedir harbi günü ben harb saffında durup sağıma soluma baktığım zaman Ensâr-dan yaşca taze iki genç gördüm.Bunlardan daha şiddetli ve kuvvetli olan iki kimse arasında olmamı temenni ettim. Bu iki gençten biri beni gözü ile süzdü de: Ey amca! Ebû Cehli tanır mısın? diye sordu. Ben de: Evet tanırım dedim ve: Ey kardeşim oğlu! Ebû Cehl-i ne ya pacaksın? Diye sordum. O da: Bana haber verildi ki o Rasûlüllah-a sövüyormuş. Hayâtım elinde olan Allah-a yemîn ederim ki eğer onu görürsem artık benimle ondan eceli yakın olan ölünceye kadar şahsım onun şahsından asla ayrılmayacaktır dedi. (bu gencin heyecanla söylediği) bu kat-î sözden dolayı hayret ettim. iki gençten diğeri de beni gözden geçirdi de öbürünün söylediği gibi söyledi. Bu sırada gözlerim hiçbir tarafa takılmadan ben Ebû Cehl-i görmüştüm. O Kureyş askeri içinde dolaşıp duruyordu. Ben: Gençler! Öteye beriye telâşla giden şu şahıs bana sormuş olduğunuz Ebû Cehl-dir dedim. da çabucak kılıçlarına sarıldılar ve Ebû Cehl-i öldürünceye kadar kılıçlarıyla ona vurdular. Sonra dönüp Rasûlüllah-ın huzuruna geldiler ve hâdiseyi O-na haber verdiler. Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem): "Ebû Cehl-i hanginiz öldürdü?" diye sordu. Bunlardan her biri: Onu ben öldürdüm dedi. Rasûlüllah: "Kılıçlarınızı sildiniz mi?" diye sordu. Onlar: Hayır silmedik diye cevâb verdiler. üzerine Rasûlüllah (kılıçlarına ne kadar kan bulaştığını ve ne derece derinlikte battığını anlamak için) genç gazilerin kılıçlarına baktı da (gönüllerini hoş etmek için): "Onu her ikiniz öldürmüşsünüz; Ebû Cehl-in ele geçen eşyası (öldürücü darbeyi vurduğu için)Muâz ibn Amr ibni-l-Cemûh-a âiddir" buyurdu. iki mücâhid Mûaz ibn Afra ile Muâz ibn Amr ibni-l-Cemûh idi.