3218-) Bana Ebû Vâil tahdîs edip şöyle dedi: Biz Sıffîn-da bulunduk. Sehl ibnu Huneyf ayağa kalkıp şunları söyledi: Ey insanlar! Siz kendi nefislerinizi töhmetli kılınız. Bizler Hudeybiye gününde Rasûlüllah-ın maiyyetinde bulunduk. Eğer bizler harb etmeyi(hayırlı) görseydik muhakkak harb ederdik. Omer ibnu-l-Hattâb geldi ve: Yâ Rasûlallah! Onlar bâtıl üzerinde bizler ise hakk üzerinde değil miyiz? dedi. "Evet biz hakk üzerindeyiz" buyurdu. Omer: Bizim ölülerimiz cennette onların ölüleri ateşte değil mi? dedi. Rasûlüllah: "Evet böyledir" buyurdu. Omer: Öyle ise dînimiz uğrunda bu alçaklığa hangi sebeble söz veriyoruz ve Allah henüz onlarla bizim aramızda hükmünü vermeden biz neden dönüyoruz? dedi. "Ey Hattâb oğlu! Ben Allah-ın Rasûlü-yüm. Allah beni ebediyyen zayi- etmeyecektir" buyurdu. üzerine Omer Ebû Bekr-e gitti ve ona da Peygamber-e söylediği sözlerin benzerini söyledi. Ebû Bekr de Omer-e: Şübhesiz O Allah-ın Rasûlü-dür ve Allah O-nu ebediyyen zayi- etmeyecektir dedi. dedi ki: Müteakiben el-Feth Süresi indi. Rasûlüllah bu sûreyi sonuna kadar Omer-e karşı okudu. Akabinde Omer: Yâ Rasûlallah! Feth bu mudur? dedi. Rasûlüllah: "Evet" buyurdu (ve Omer-in gönlü hoş olup döndü).