3330-)  Sa-d ibnu Ebî Vakkaas (radıyallahü anh) haber verip şöyle demiştir: Bir kerre Omer (radıyallahü anh) Rasûlüllah-ın huzuruna girmek için izin istedi. O sırada Rasûlüllah-ın yanında Kureyş-ten birtakım kadınlar vardı bir kısmı yüksek sesle konuşuyor ve Rasûlüllah-tan çokça dünyalık istiyorlardı. Omer izin isteyince kadınlar hemen kalktılar ve perde arkasına koştular. Rasûlüllah Ömer-e izin verdi. Ömer huzuruna girdiğinde Rasûlüllah gülüyordu. Ömer: Yâ Rasûlallah! Allah senin dişini güldürsün (yânı seni devamlı mesrur eylesin) dedi. Rasûlüllah: "Yanımda görüşen şu kadınlar senin sesini işitince hemen örtünmeye davrandılar da ona hayret ettim" buyurdu. Yâ Rasûlallah onların hürmetlerine ve saygılarına Sen daha haklısın dedi. sonra da kadınlara hitâb ederek: Ey nefislerinin düşmanları olan kadınlar! Sizler Rasûlüllah-tan korkmaz da benden mi kaçınırsınız? dedi. da: Evet sen tab-an Rasûlüllah-tan şiddetli ve katısın dediler. Rasûlüllah: "Nefsim elinde olan Allah-a yemîn ederim ki şeytân sana hiç kavuşmaz: Sen bir sokağa girersen muhakkak o senin bulunduğun sokaktan başka bir sokağa girer (kaçar)" buyurdu.