3558-) Câbir (radıyallahü anh) şöyle diyordu: Biz Peygamber-in beraberinde gazveye(Mureysî seferine) çıkmıştık. Muhacirlerden birtakım insanlar da toplanmış Peygamber-in beraberinde sefer etmişti. Hattâ Muhacirler (Ensâr-dan) çok oldular. Muhacirlerden şakacı bir kimse vardı. Bu zât Ensâr-dan birisinin kıçına (şaka olarak) vurmuştu. Ensârî bundan aşırı derecede öfkelendi. Nihayet (kavga başladı) iki taraf da kendi kabilelerini imdada çağırdılar. Ensâr-dan olan kimse: Ey Medîneliler imdadıma koşunuz! Diye feryâd etti. Muhacir şakacı da: Ey Muhacirler imdadıma geliniz! Diye bağırdı. Bu sesler üzerine Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem) çıktı ve: "Câhiliyet ahâlîsinin çığlığı ile bağırmak ne oluyor?" buyurdu. Sonra da: "Onların işi nedir (neden câhiliyet âdetiyle çağırışıyorlar)?" diye sordu. Muhâcir-in Ensâr-dan birisine şaka ile vurduğu kendisine haber verildi. dedi ki: Bunun üzerine Peygamber:- "O Câhiliyet çığlığını bırakınız! Soyunu çağırmak (onunla hakk kazanmak) kötü bir şeydir" buyurdu. başı olan) Abdullah ibn Ubeyy ibn Selûl de: Şunlar bizim Medine halkı üzerine Muhâcirler-i ayaklandırmak mı istiyorlar? Yemîn olsun eğer biz Medine-ye dönüp varırsak Medîne-nin en azîz olanı (gûyâ kendisi) onlardan en zelîl olanı (gûyâ Peygamber-i) elbette ve muhakkak Medine-den çıkaracaktır dedi. üzerine Omer İbn Übeyy için: Ey Allah-ın Elçisi! Şu habîsi öldürmez miyiz? Dedi. Peygamber: "İnsanlar -Muhammed kendi sahâbîlerini öldürtür oldu- diye dedikodu etmesin!" buyurdu .