Uzman olmak için Şimdi başvurun.
✕Hocam ben evli ve bir evlat sahibi bir anneyim. Hamdolsun düzenli Kur’an okumaya zikir çekmeye ve az da olsa kitap okumaya gayret ediyorum. Ancak bunların dışında yapabildiğim pek bir şey yok. Evlilik aşamamda gözlerim o kadar kapalıymış ki evlendikten sonra âdeta başıma taş düştü sandım. Görünüşte eşim evet namaz kılan zekât veren sakal bırakan haram-helale dikkat eden bir insan. Ancak ilim yönünde bir çabası yok. Olsa bile rahatlığı sevdiğini sürekli dile getirmesi ve gayretsiz tavırları beni çok bunaltıyor.
Ben bir ilmihal ya da herhangi bir kitap okumak için çocuğum uyuduktan sonra vakit bulabiliyorum. O zaman da eşim "Yanımda olmanı istiyorum." diyerek beni yanına çağırıyor. Her konuda çok üşengeç davranıyor. Çocuk bakımında yardımcı olmamak için türlü bahaneler sıralıyor ve "Herkes görevini yapacak ben çabuk yorulan bir adamım güçlü değilim dinlenmem lazım." diyerek kendini geri çekiyor. Bu durumdan dolayı eşimden soğumamak için çok çabalıyorum ama çok bunalıyorum. Sürekli ağlıyor ve içten içe kendimi yıpratıyorum.
“Biz bu kadar tembelken cenneti nasıl kazanacağız?” diye düşünüp gözyaşı döküyorum ama bu düşüncelerim beni daha çok çaresizliğe sürüklüyor. Evlilik aşamamda neden bu kadar kör olduğumu sorguluyorum ama hiçbir cevap bulamıyorum.
Zaten ilim öğrenme isteği ve maneviyatım yeni yeni gelişmişken eşimle olan bu imtihanım beni çok yıpratıyor. Evlilik gerçekten çok zormuş dünya da çok zormuş hocam.
Lütfen bana nasihatlerinizle yol gösterin dualarınızı esirgemeyin.
Evlilik kararı verirken basiretli davranamamışsın bunun bir yorumu olabilir ama anne olduktan sonra vereceğin kararlarında yine basiretsiz davranırsan bunun anlamlı bir yorumu olamaz. Zannederim kendini bile bile yıpratacak bir takıntı içindesin. Şu tavsiye edebilirim sana: