3711-)  Bize Süleyman ibn Bilâl Hişâm ibn Urve-den; o da Urve tu-bnu-z-Zubeyr-den; o da Peygamber-in zevcesi Âişe(r.anha)-den tahdîs etti(o şöyle demiştir): Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat etti Ebû Bekr es-Sunh denilen yerde idi. Râvî İsmâîl: Âliye mevkiini kasdediyor demiştir. Omer ayağa kalktı da: Vallahi Muhammed ölmedi diyordu. Âişe dedi ki: Omer yine: Vallahi gönlüme şundan başka birşey vâki- olmuyor: Rasûlüllah ölmedi ve Allah O-nu muhakkak (dünyâda) diriltecek de(O-na öldü diyen) bir takım adamların ellerini ve ayaklarını kesecektir! dedi. Bekr geldi. Rasûlüllah-ın yüzünden örtüyü açtı ve O-nu öptü de: Babam anam sana feda olsun. Sen ölü olarak da diri olarak da tertemizsin. Nefsim elinde olan Allah-a yemîn ederim ki Allah sana ebeden iki ölüm taddırmayacaktır dedi. odadan dışarıya çıktı da: Ey Rasûlüllah’ın ölmediğine yemîn eden adam yavaş ol; acele etme! Dedi. Ebû Bekr konuşunca Omer oturdu.