3712-) Ebû Bekr Allah-a hamd ve sena etti de şöyle dedi: Dikkat edin! Kim Muhammed-e tapıyorsa bilsin ki Muhammed ölmüştür. Kim Allah-a ibâdet ediyorsa bilsin ki Allah ölmeyecek olan diridir. Yüce Allah O-na: “Muhakkak sen de öleceksin onlar da elbet ölecekler” (ez-zumer 30) buyurdu. Allah şöyle buyurdu: "Muhammed bir rasûlden başka (birşey) değildir. Ondan evvel daha nice rasûller gelip geçmiştir. Şimdi O ölür yahut öldürülürse ökçelerinizin üstünde (geriye) mi döneceksiniz? Kim iki ökçesi üzerinde (ardına) dönerse elbette Allah-a hiçbir şeyle zarar yapmış olmaz. Allah şükredenlere mükâfat verecektir"(Âlu İmrân: 144). dedi ki: Bunun üzerine insanlar sessizce ağlamağa başladılar. Râvî dedi ki: Bu sırada Ensâr Benû Sâide sakîfesinde Sa-d ibn Ubâde-nin yanında toplanmışlar ve: Bizden (Ensâr-dan) bir emîr sizden (Muhâcirler-den) bir emîr olsun diyorlarmış. haber alan Ebû Bekr es-Sıddîk Omer ibnu-l-Hattâb ve Ebû Ubeydetu-bnu-l-Cerrâh onların yanına gittiler. Omer konuşmaya davrandı. Ebû Bekr onu susturdu. Omer: Vallahi ben bu davranışımla ancak benim hoşuma giden ve Ebû Bekr-in ulaşamayacağından korktuğum bir konuşmayı hazırlamak istedim der idi. Ebû Bekr konuştu. O insanların en belîğ söz söyleyeni olarak konuştu ve sözleri içinde: Biz (Kureyşli)ler emirler sizler ise vezirlersiniz dedi.. Bunun üzerine Habbâb ibnu-l-Munzir: Hayır vallahi bunu yapmayız. Bizden bir emîr sizden bir emir olsun dedi. üzerine Ebû Bekr: Hayır. Lâkin biz(Kureyşli)ler emirleriz sizler vezîrler(yani müsteşârlar)sınız. Kureyş yurtça Arablar-ın ortası (yani en şereflisi) haseblerce (yani huylar ve fiillerce) de en çok ve en hâlis Arab olanlarıdır. Bu sebeble Omer-e yahut Ebû Ubeyde-ye bey-at ediniz dedi. Hayır biz sana bey-at ediyoruz. Çünkü sen bizim seyyidimiz hayırlımız ve Rasûlüllah-a en sevgili olammızsın dedi. Omer Ebû Bekr-in elini tutup ona bey-at etti ardından insanlar da ona bey-at ettiler. Bu sırada Ensâr-dan biri: Siz Sa-d ibn Ubâde-yi öldürüyordunuz dedi. de: Onu Allah öldürsün diye beddua etti.