3727-) Sa-d ibn Ebî Vakkaas (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Omer ibnu-l- Hattâb Rasûlüllah-ın huzuruna girmek için izin istedi. Halbuki Rasûlüllah-ın yanında Kureyş kabilesinden birtakım kadınlar vardı Rasûlüllah ile konuşuyorlardı. Sesleri de Rasûlüllah-ın sesinden yüksek bir tonda olarak çok söyleniyorlardı. Omer ibnu-l-Hattâb izin isteyince bu kadınlar hemen kalktılar ve sür-atle perdeye gittiler. Rasûlüllah Omer-in gelmesine izin verdi. Omer içeriye girdiği sıradaRasûlüllah (kadınların bu hâline) gülüyordu. Bunun üzerine Omer: Yâ Rasûlallah! Allah seni bütün ömründe güldürüp sevindirsin! dedi (ve sebebini sormuş oluyordu). aleyhi ve sellem): "Yanımda bulunan şu kadınların hâline taaccüb ettim: Onlar senin sesini işitince acele perdeye koştular" buyurdu. üzerine Omer de: Yâ Rasûlallah! Sen onların ta-zîmine daha lâyıksın! dedi ve kadınlara hitaben de: Ey nefisleri düşman olan kadınlar! Rasûlüllah-a ta-zîm etmeyip de benden mi çekiniyorsunuz? dedi. da: Evet senden çekiniyoruz! Çünkü sen Rasûlüllah-tan daha yoğun sözlü ve daha katı yüreklisin dediler. (bir münâkaşa hâlini alması) üzerine Rasûlüllah: "Sus ey Hattâb oğlu! Nefsim elinde olan Allah -a yemîn ederim ki sen bir yolda giderken şeytân asla sana yaklaşamaz. O muhakkak senin yolundan başka bir yola yönelip gider" buyurdu.