3974-) Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Medine-ye hicret edip geldiğinde babam Ebû Bekr ile Bilâl sıtmaya tutulmuştu. Âişe dedi ki: Ben Ebû Bekr ve Bilâl-in yanlarına girdim de: Ey babacığım kendini nasıl hissediyorsun? Yâ Bilâl kendini nasıl buluyorsun? diye sordum. dedi ki: Ebû Bekr-i sıtma ateşi yakalayınca şu beyti okurdu: musabbahun fî ehlihî Ve-l-mevtu ednâ min şirâki na-lihî. diyarında her kişi âliesi içinde mes-ûd sabahlamışken ölüm insana ayakkabısının bağından daha yakındır(yânı ölüm ansızın yakalar da akşama diri bırakmaz)] de kendisinden humma nevbeti sıyrılınca sesini yükselterek şu beyitleri söylerdi: leyte şı-rî hel ebîtenne leyleten Bi-vâdin ve havlı ızhırun ve celîlu ve hel eriden yevmen miyâhe Mecennetin Ve hel yebduven lî Şâmetun ve Tafîlu. Şunu bilmek isterim ki: Mekke vâdîsinde etrafımı ızhir ve celîl otları sararak bir gece olsun geceler miyim? Bir gün gelip de Ukâz-daki Mecenne sularının başına varır mıyım? Mekke-nin Şâme ve Tufeyl Dağları acaba bir kerre daha bana görünürler mi?) dedi ki: Ben Rasûlüllah-a geldim de onların bu hâlini kendisine haber verdim. Bunun üzerine Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem): "Yâ Allah bize Mekke-yi sevdirdiğin gibi Medine-yi de sevdir yahut onu daha çok sevdir. Ve Medine-nin havasını bizim için sağlamlaştır. Medine-nin sâ- ve müdd ölçekleri hakkında bize bereket ihsan eyle! Medine-nin sıtmasını naklet de onu Mekke-nin Cuhfesinde tut!" diye duâ etti.