4048-) Urve şöyle demiştir: ez-Zubeyr ibnu-l-Avvâm (radıyallahü anh) şöyle dedi: Bedir günü ben Ubeyde ibn Saîd ibn Âs-a kavuştum. O baştan ayağa kadar zırhlanmış ve silâhlanmıştı. Onun yalnız iki gözü görünüyordu. Ona Ebû Zâti-l-Keriş künyesi verilirdi. O bana: Ben Ebû Zâti-l-Keriş-im! diye meydan okudu. de nemen harbemle ona saldırdım ve harbemi onun gözünün içine soktum Ubeyde hemen öldü. ibn Urve dedi ki: Bana ez-Zubeyr-in şöyle dediği haber verildi: Yemîn olsun ben ayağımı onun -üstüne koydum. Sonra harbemi olanca kuvvetimle çekip çıkardım. Fakat harbemin iki tarafı eğrilmişti. ibnu-z-Zubeyr dedi ki: (Bu harbe kıymetli bir harb hâtırası olduğu için) sonra onu Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ez-Zubeyr-den ariyet olarak istedi; Zubeyr de O-na verdi. Rasûlüllah vefat ettiğinde Zubeyr onu geri aldı. Sonra o harbeyi Ebû Bekr istedi Zubeyr ona da verdi. Ebû Bekr vefat edince Zubeyr onu tekrar geri aldı. Bu defa o harbeyi Omer istedi Zubeyr ona da verdi. Omer vefat edince onu yine kendisi aldı. Sonra o harbeyi Usmân istedi; Zubeyr ona da verdi. Usmân şehîd edilence harbe Alî-ye ve sonra oğullarına geçti. Abdullah ibnu-z-Zubeyr onu Alî-nin çocuklarından isteyip aldı ve Abdullah ibnu-z-Zubeyr öldürülünceye kadar onun yanında bulunmuştur.