4055-) ez-Zuhrî şöyle demiştir: Bana Abdullah-ın oğlu Salim haber verdi ki kendisi babası Abdullah ibn Omer (radıyallahü anh) -den şöyle tahdîs ederken işitmiştir: Omer ibnu-l-Hattâb kızı Hafsa Huneys ibn Huzâfe es-Sehmî-den dul kaldığı zaman -ki bu Huneys Rasûlüllah-ın sahâbîlerinden idi; Bedir-de hazır bulunmuş ve (yaralanıp) Medîne-de vefat etmiş idi- şöyle dedi: Ben Usmân ibn Affân-a kavuştum da ona Hafsa-yı (almasını) teklîf ettim ve: Ey Usmân! İstersen Omer-in kızı Hafsa-yı sana nikâh edeyim dedim. Bu işimi bir düşüneyim dedi. geceler bekledim. Sonra kavuştuğumda Usmân bana: Bana şu günümde evlenmemek fikri belirdi dedi. Omer dedi ki: Sonra Ebû Bekr-e kavuştum. Ona da: İstersen Omer-in kızı Hafsa-yı sana nikâh edeyim dedim. Ebû Bekr sustu ve bana hiçbir cevâb vermedi. Ben de ona Usmân-a öfkelendiğimden daha şiddetli bir öfkeyle öfkelendim. (Usmân bir cevâb vermiş ve özür beyân etmişti.) Birkaç geceler bekledim. Sonra Hafsa-yı Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) istedi. Ben de Hafsa-yı Rasûlüllah-a nikâh ettim. Bu arada Ebû Bekr bana kavuştu da şöyle deyip özür beyân etti: Omer!) Sen Hafsa-yı bana teklîf edip de sana bir cevâb vermediğim zaman belki sen bana darılmışsındır? de: Evet sana öfkelendim dedim. üzerine Ebû Bekr şöyle dedi: Şu muhakkak ki senin teklîfine cevâb vermekten beni birşey men- etmedi. Ancak şu var ki ben Rasûlüllah-ın Hafsa-yı almak İstediğini bana söylediğini iyi biliyordum da Rasûlüllah-ın sırrını açıklayıp duyurmak istemiyordum. Şayet Rasûlüllah Hafsa hakkındaki düşüncesini bıraksaydı onu muhakkak ben kabul ederdim.