4137-)  Enes ibn Mâlik (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem) kendilerine "Kurrâ" adı verilen yetmiş Kur-ân hafızı bilgili kişiyi Kur-ân ve İslâm-ı öğretme ihtiyâcı için bâzı kabilelere göndermişti. Bunlara Maûne Kuyusu denilen bir kuyunun yanında Suleym oğulları-ndan iki kabile Rı-l ve Zekvân kabileleri karşı çıktılar. Bunun üzerine o yetmiş kişilik topluluk karşılarına çıkan iki kabileye hitaben: Vallahi bizim sizlerle hiçbir işimiz yok. Bizler sâdece Peygamber-in bir işi için yolumuza gidiyoruz dediler. sırada müşrik kabileler emân vermeyip hafızları öldürdüler. İşte bu sû-ikasd faciası üzerinePeygamber bir ay sabah namazında o müşriklerin aleyhine dua etti. Kunûtun başlangıcı da işte budur. Ondan evvel biz kunût yapmazdık. ibnu Suheyb (geçen senedle) şöyle demiştir: Bir kimse -ki o Âsim el-Ahvel-dir- Enes-e kunûttan: Kunût rukû-dan sonra mıydı yahut rukû-dan evvel kıraat bittiği sırada mı yapılırdı? diye sordu. Enes: Hayır kunût kıraat bittiği sırada (rukû-dan evvel)dir.