4149-) Humeyd et-TavîI şöyle demiştir: Ben Enes(radıyallahü anh)-ten işittim şöyle diyordu: Rasûlüllah hendek kazılan yere çıkıp vardı. Orada Muhacirler ile Ensâr-ın soğuk bir kuşluk vaktinde hendek kazmakta olduklarını gördü. Onların yanlarında kendileri adına bu işi yapacak köleleri yoktu. Rasûlüllah bunların çektikleri zorluğu ve açlığı görünce: "Allâhumme inne-l-ayşe ayşu-l-âhire Fağfir lil- Ensârî vel Muhâcîreh " (Yâ Allah tam yaşama âhiret yaşamasıdır. Bunun için Sen Ensâr-a ve Muhâcirler-e mağfiret eyle!) beytini söyledi. Orada bulunan sahâbîler de Rasûlüllah-a cevâb vererek: bâyeû Muhammeden Alel-cihâdi mâ bakıynâ ebeden (Bizler hayâtta kaldığımız müddetçe dâima cihâd etmek üzere Muhammed-le bey-at edip söz vermiş kimseleriz) dediler.