4170-)  Enes ibn Mâlik (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ensâr-dan olan kişiler bâzı hurma ağaçların mahsûlünü Peygamber-e(ve Muhâcirler-e) tahsis ediyorlardı. Bu uygulama Kurayza ve en-Nadîr-i fethedinceye kadar sürdü.(Muhacirler oradan pay alıp ona ihtiyâçları kalmayınca Peygamber âriyeten verdikleri hurma ağaçlarını sâhibleri olan Ensâr-a geri veriyordu.) Benim ailem de bana Peygamber-e gitmemi ve O-ndan vaktiylePeygamber-e vermiş oldukları hurmaları yahut bir kısmını geri istememi emrettiler. Peygamber ise bizim vaktiyle kendisine âriyeten verdiğimiz hurma ağaçlarını Ümmü Eymen-e vermiş idi. Peygamber o hurma ağaçlarını bana verdi. Tam bu sırada Ümmü Eymen elbiseyi boynuna dolayarak geldi de(hurmaların mülkiyetinin kendisine verilmiş olduğunu sanarak): Olmaz! Kendisinden başka ilâh olmayan Allah-a yemîn ederim ki Peygamber onları bana vermişken size geri vermez! Demeye başladı. Ümmü Eymen bunun gibi bir söz söylemeye başladı. Peygamber de ona: "Benim şu malım onun yerine senin olsun" diyordu. Ümmü Eymen de yine Enes-e: Olmaz vallahi(onu size vermeyiz)! diyordu. Peygamber Ümmü Eymen-e -râvî Süleyman ibn Tarhân: Enes-in şöyle dediğini sanıyorum demiştir:- onun on mislini verdi -yahut Enes buna benzer söyledi-. (Bunun üzerine Ümmü Eymen razı oldu ve gönlü hoşlandı.)