4172-) Bize Hişâm babası Urvetu-bnu-z-Zubeyr-den tahdîs etti ki Âişe(r.anha) şöyle demiştir: Sa-d ibnu Muâz Hendek gününde vuruldu. Ona Kureyş-ten Hıbbân ibnu-l-Arıka denilen bir adam ok atmış ve kol damarında yaralamıştı. Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem) yakından ona hasta ziyareti yapmak için ona mahsûs bir çadır kurdurdu. Rasûlüllah Hendek harbinden Medine-ye döndüğü zaman silâhını çıkarmış ve yıkanmıştı. Bu sırada Cibril aleyhi-s-selâm başından tozları silkeleyerek Peygamber-e geldi de: Sen silâhım çıkarmışsın! Vallahi ben silâhımı daha çıkarmadım. Haydi onlara doğru çık yürü! dedi. de ona: "Nereye?" diye sordu. Kurayza oğulları-nı işaret etti. Bunun üzerine Rasûlüllah Kurayza oğulları-na onlarla harbetmek için geldi. Muhasaranın sonunda bunlar Rasûlüllah-ın hükmüme inip boyun eğdiler. Rasûlüllah da bunlar hakkında-bir hüküm vermesini Sa-d ibn Muâz-a havale etti. Sa-d da: Ben onlar hakkında şöyle hüküm veriyorum: Bunların harb edenleri Öldürülür kadınları ve çocukları esîr edilir malları da taksîm olunur dedi. şöyle demiştir: Bana babam Urve Âişe-den şöyle haber verdi: Sa-d ibn Muâz(Kurayza oğulları hakemliği ettiği günden evvelki gecede): Yâ Allah! Sen bilirsin ki Rasûlü-nü tekzîb eden vatanından çıkaran kavim kadar kendilerine harb ve cihâd etmek istediğim hiçbir kimse yoktur. Yâ Allah! Öyle zannediyorum ki bizimle onların arasında artık yapılacak harb kalmamıştır. Şayet Kureyş ile başka bir harbimiz daha kaldı ise Sen-in yolunda onlarla cihâd edeyim diye beni hayâtta bırak. Eğer aramızda harb kalmamış ise bu yaramı deş de bu yüzden bana şehîdlik nasîb et! Diye duâ etmiştir. boyun damarına kadar gelen şişlik deşildi. Mescidde Gıfâr oğulları-ndan bâzı kimselere âid bir çadır daha vardı. İşte bu Gıfârîler kendi hâllerinde oturup dururlarken bir de bakmışlar ki kendilerine doğru kan akıp geliyor. Onlar: Ey çadır ehli! Sizin tarafınızdan bize doğru gelen bu kan nedir? Dediler. Meğer Sa-d-ın yarası akıp dururmuş. İşte Sa-d (radıyallahü anh) bu yaradan dolayı öldü.