4494-) Âişe (radıyallahü anha) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) benim odamda benim nevbetimde ve ciğerimle gerdanım arasında vefat etti. Bizlerden herbir kadın O-nu hastalandığı zaman bir duâ ile Allah-a sığındırırdı. Ben de O-nu bir duâ ile sağındırmaya giriştim. Bu sırada başını yukarı kaldırdı da iki defa: "er-Refîku-l-a’lâ içinde kıl er-Refîku-l-a-lâ içinde kıl!" duasını söyledi. sırada Abdurrahmân ibn Ebî Bekr elinde yaprakları soyulmuş yaş bir deynekle bize uğradı. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ona doğru baktı. Ben bu bakışından Peygamber-in o deyneğe ihtiyâcı var diye düşündüm de deyneği Abdurrahmân-dan aldım ucunu ağzımda yumuşattım ve bir kısmını kestikten sonra bunu Peygamber-e verdim. Peygamber de bununla misvâklanmakta olduğu en güzel şekilde dişlerini misvâkladı. Bundan sonra o deyneği bana uzatıp verdi. Bu esnada eli düştü yahut deynek elinden düştü. İşte bu suretle Allah benim tükrüğüm ile O-nun tükrüğünü bu misvak deyneği vâsıtasıyle birleştirdi ki bu da Peygamber-in dünyâdan olan günlerinin en sonuncusu içinde ve âhiretten olan günlerinin de ilk gününde oldu.