4574-) Bize Abdullah ibnu Avn tahdîs etti ki Muhammed ibn Sîrîn şöyle demiştir: Ben bir meclisde oturdum orada Ensâr-dan büyük büyük adamlar vardı. İçlerinde Abdurrahmân ibnu Ebî Leylâ da vardı. Ben Abdullah ibn Utbe-nin Haris kızı Subey-a-nın durumu hakkındaki hadîsini zikrettim. Abdurrahmân ibn Ebî Leylâ: Lâkin onun amcası olan Abdullah ibn Mes-ûd buna kaail olmazdı (yânı bu hükmü söylemezdi) dedi. üzerine ben (Abdullah ibn Utbe-yi kasdederek): Eğer Kûfe-nin yanı başında ikaamet eden bir adama isnâden yalan söylediysem şübhesiz ben cesaretli yânı utanmaz bir kimseyimdir dedim. sırada İbn Sîrîn sesini yükseltti de şöyle dedi: Sonra ben çıktım akabinde Mâlik ibn Âmir-e yahut Mâlik ibn Avf-a kavuştum ve ona: Hâmile iken kocası ölmüş olan kadının iddeti hakkında İbn Mes-ûd-un görüşü nasıl idi? diye sordum. O da bana şöyle cevâb verdi: İbn Mes-ûd: Siz o kadına ruhsatı tatbik etmeyerek onun üzerine uzun olan iddeti mi tatbik ediyorsunuz? Yemîn olsun kısa olan en-Nisâ Sûresi yani et-Talâk Sûresi en uzun iddet olan bu el-Bakara âyetinden sonra inmiştir dedi. es-Sahtıyânî de Muhammed ibn Sîrîn-den söyledi ki İbn Sîrîn(şekksiz olarak): Ben Ebû Atıyye Mâlik ibn Âmir-e kavuştum... demiştir. Ve Orta Namazı Muhafaza Ediniz.(Âyet: 238) Bâbı