4696-)  Bize Hayve ibn Şurayh Bekr ibn Amr-dan; o da Bukeyr ibn Abdillah-tan; o da Nâfi-den şöyle tahdîs etti: Abdullah ibn Omer(radıyallahü anh) -e bir adam geldi de: Yâ Ebâ Abdirrahmân! Allah-ın kendi Kitâb-ında zikrettiği şu âyeti işitmiyor musun:"Eğer mü’minlerden iki zümre birbiriyle döğüşürlerse aralarını bulup barıştırın. Eğer onlardan biri diğerine karşı hâlâ tecâvüz ediyorsa siz o tecâvüz edenle Allah -ın emrine dönünceye kadar savaşın... "(d-Hucurât:9) buyuruyor. Allah-ın kendi Kitâb-ında zikrettiği gibi müslümânlar arasındaki harbe katılıp kıtal yapmandan seni nasıl bir düşünce men- etti? Diye sordu. Omer de: Ey kardeşim oğlu! Okuduğun bu âyeti delîl edinip harbetmektense Yüce Allah-ın içinde büyük tehdîdler buyurmakta olduğu şu âyeti delîl getirip onunla amel etmem bana daha sevimlidir: "Kim bir mü-mini kasden öldürürse cezası içinde ebedî kalıcı olmak üzere cehennemdir. Allah ona gazâb etmiştir ona la-net etmiştir ve ona çok büyük bir azâb hazırlamıştır"(en-Nisâ:92) dedi. Omer-in bu sözü üzerine o Haricî zât: Şübhesiz ki Allah: "Bir fitne kalmayıncaya ve dîn tamâmıyle Allah-ın oluncaya kadar onlarla muharebe edin..." buyuruyor dedi Omer de: Biz Rasûlüllah zamanında müslümânlar henüz az iken o harbi müşriklere karşı yapmışızdır (yoksa müslümânlar birbirlerine karşı değil). O zaman kişi dîni hususunda fitneye musîbete uğratılır baskı yapılırdı: Müşrikler ya onu öldürürler yahut da onu sımsıkı bağlarlardı. Nihayet müslümânlar çoğaldı artık hiçbir fitne kalmadı dedi. Haricî genç ibn Omer-in onun istemekte olduğu kıtal hususunda kendisiyle uyuşmaz olduğunu görünce (konuyu değiştirip): "Hatâ etti" dedikleri) Alî ve Usmân hakkındaki görüşün nedir? dedi. Omer: Alî ve Usmân hakkındaki görüşüme gelince: Allah Usmân-ı affetmiştir. Fakat siz onu affetmeyi istemediniz. (Usmân Bedir-de bulunmadı Uhud-dan kaçtı Rıdvan Bey-atı-nda yoktu dersiniz. Bedir sırasında Peygamber-in kızı olan eşi hasta idi. Rasûlüllah ona izin verdi; Uhud-da ordunun bozulması sırasında Usmân da bir tarafa çekilmişti; Rıdvan Bey-atı-nda ise Rasûlüllah onu vazîfe ile Mekke-ye göndermişti.) Alî-ye gelince: O Rasûlüllah-ın amcasının oğlu ve kızının kocasıdır -eliyle Fâtıma-nın mezarına işaret ederek:- ve işte şu Peygamber-in kızıdır; yahut: O-nun kızı görüp durduğunuz şu yerdedir dedi.