4712-) Omer ibnu Saîd şöyle dedi: Bana Abdullah ibnu Ebî Muleyke haber verip şöyle dedi: Biz İbn Abbâs-ın yanına girdik. O şunları söyledi: Sizler şu halifelik işine kalkışan İbn Zubeyr-e hayret etmiyor musunuz? Ben kendi kendime: Elbette nefsimle Ebû Bekr ve Omer için yapmadığım hesâblaşmayı İbn Zubeyr için yapacağım yânı İbn Zubeyr-e yardım etmek onu müdâfaa hususunda nefsimle münâkaşa edeceğim. Ve elbette Ebû Bekr-le Omer herbir hayra İbn Zubeyr-den daha yakın bulunuyorlardı dedim. Ve yine: O yani İbn Zubeyr Peygamber-in halasının oğludur; Zubeyr ibnu-l-Avvâm-ın oğludur; Ebû Bekr-in oğlu yani torunudur; Hadîce-nin erkek kardeşinin oğludur; Âişe-nin kızkardeşi Esmâ-nın oğludur dedim. Bir de gördüm ki o benden yüz çevirerek yükselip uzaklaşıyor da benim kendisinin hâssasından olmaklığımı istemiyor! Bunun üzerine ben şöyle dedim: Zanneder değilim ki ben kendimden bu yumuşaklığı ona izhâr edeceğim de o bunu terkedecek ve benden olan bu yumuşaklıktan razı olmayacak ve yine zannetmem ki o benden uzaklaşmasında bana herhangibir hayır isteyecek! Eğer ondan meydana gelen bu hâlden onun için bir ayrılma bir kurtuluş yoksa yemîn olsun amcaoğullarım olan Umeyye oğulları-nın benim üzerimde emîr olmaları bana onlardan başkalarının emîr olmalarından daha sevimlidir (Çünkü Umeyye oğulları bana Esed oğulları-ndan daha yakındırlar) Allah-ın: "Kalbleri müslümânlığa alıştırılmak istenenlere..." (Âyet: 60) Kavli Bâbı Rasûlüllah onları atıyye ile ülfet ettirip alıştırıyordu demiştir.