4724-) Abdullah ibnu Ka-b ibn Mâlik -ki kendisi Ka-b ibn Mâlik-in yedicisi idi- şöyle demiştir: Ben Ka-b ibn Mâlik-ten işittim Tebûk kıssasından geri kaldığı zamanki haberini şöyle tahdîs ediyordu:(Bundan sonra ben Rasûlüllah-a şöyle dedim: Yâ Rasûlallah! Allah beni bu badireden ancak doğruluğumla kurtardı. Artık tevbemin kabulü ühâmındandır ki ben bundan böyle yaşadığım müddetçe doğrudan başka bir söz söylemeyeceğim.) dedi ki:- Vallahi Rasûlüllah-a vâki- olan bu sözlerimden beri müslümânlardan hiçbirisini bilmem ki doğru söylemekte Allah-ın bana yaptığı imtihân (ve mukaabilinde in-âm ve ihsân)dan daha güzel imtihanım ona yapmış olsun! Rasûlüllah-a o sözlerimi arzettikten bugüne kadar yalan söylemek hatırımdan geçmedi. (Bundan öte yaşadığım zaman içinde de Allah-ın beni yalandan koruyacağını umarım.) Azîz ve Celîl olan Allah Rasûlü-ne: "And olsun ki Allah Peygamber ile Muhacirler ve Ensâr üzerine tevbe nasîb etti..." âyetim"Sâdıklarla beraber olun" kavline kadar indirdi olsun size kendinizden öyle bir Rasûl gelmiştir ki sizin sıkıntıya uğramanız ona çok ağır ve güç gelir. Üstünüze çok düşkündür. Mü-minlere cidden şefkatlidir çok merhametlidir"(Âyet: 128-129). "Re-fet" masdarından olup "Çok şefkatli" demektir