4744-) Abdullah ibn Omer (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Bizler Rasûlüllah-ın yanında bulunuyorduk. "Bana müslümâna benzeyen yahut da: Müslim kimse gibi olan yaprağı düşmeyen şöyle olmayan şöyle olmayan şöyle olmayan ve meyvesini her zaman verip duran bir ağacı haber veriniz” buyurdu. Omer dedi ki: Onun hurma ağacı olduğu gönlüme düştü Ebû Bekr ile Omer-i de konuşmuyorlar görünce ben konuşmak istemedim. Oradakiler birşey söylemeyince Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): "O hurmadır" buyurdu. Oradan kalktığımızda ben Omer-e: Ey babacığım! Yemîn olsun onun hurma ağacı olduğu gönlüme düşmüştü dedim.. Konuşmandan seni men- eden nedir? Dedi. İbn Omer dedi ki: Ben: Sizleri konuşur görmedim de konuşmamı çirkin gördüm yahut birşey söylemeyi çirkin gördüm dedim. Gönlüne düşen o ağacı söylemekliğin bana şundan ve şundan daha sevimli olurdu dedi. îmân edenlere o sabit sözde dâima sebat ihsan eder" (Âyet: 27).