4904-)  Bize Vekî- ibnu’l-Cerrâh İsmâîl ibn Ebî Hâlid-den; da Âmir eş-Şa-bî-den tahdîs etti ki Mesrûk şöyle demiştir: Ben Âişe-ye: Ey âna! Muhammed Rabb-ini gördü mü? diye sordum. Âişe dedi ki: Bu söylediğin sözden ötürü tüylerim diken diken oldu ürperdim. Sen şu üç şeyden nerdesin ki her kim onları sana söylerse muhakkak yalan söylemiştir: Her kim Muhammed Rabb-ini gördü derse muhakkak yalan söylemiştir dedi. Âişe(buna delîl getirici olarak) şu âyetleri okudu:"Gözler O-nu idrâk etmez ve fakat o gözleri idrâk eder. O latiftir habîbdir" (el-En-âm; 103);"Bununla beraber hiçbir beşer için kaabil değildir ki Allah ona başka surette kelâm söylesin. Ancak vahy ile veya bir hicâb arkasından veyâhud bir rasûl gönderip de izniyle ona dilediğini vahy etmesi müstesna. Çünkü O çok yüksek çok hakîmdir" (eş-şûrâ 51). Âişe devamla: Ve her kim sana yarın ne olacağını bilirim derse muhakkak yalan söylemiştir dedi sonra şunu okudu: "Hiçbir kimse yarın ne kazanacağını bilmez"(Lukmân: 34). Âişe devamla: Her kim sanaRasûlüllah ketmetti(vahyden gizledi) derse muhakkak yalan söylemiştir dedi. şu âyeti okudu: "Ey Rasûl!Sana Rabblnden her indirileni tebliğ et; etmezsen O-nun elçiliğini edâ etmiş olmazsın”(el-Mâîde: 67). Rasûlüllah Cibril aleyhi-s-selâmı iki kerre kendi suretinde gördü dedi yay kadar yahut daha yakın oldu”(Âyet; 9). Yaydan kabzasıyle kiriş yeri kadar oldu.