4951-) el-Hakem ibnu Uteybe şöyle demiştir; Ben Muhammet! ibnu Ka-b el-Kurazî-den işittim. O da dedi ki: Ben Zeyd ibn Er-kam (radıyallahü anh)-dan işittim şöyle dedi: Abdullah ibnu Ubeyy: "Rasûlüllah-ın yanında bulunanlara nafaka vermeyin" dediği zaman ve yine o: "Elbette Medine-ye dönersek..." sözlerini söylediği zaman ben onun bu sözlerini Peygamber-e haber verdim. Ensâr beni bundan dolayı kınadı. Abdullah ibnu Ubeyy de böyle söz söylemediğine yemîn etti. Bunun üzerine ben konak yerine döndüm ve uyudum. O sırada Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) beni çağırdı. Yanına vardığımda şöyle buyurdu: Allah seni doğrulamıştır şu kelâm indi”:“Onlar öyle kimselerdir ki Allah-ın Rasûlü yanında bulunanlara nafaka vermeyin tâ ki dağılıp gitsinler... diyorlardı. Halbuki göklerin ve yerin hazîneleri Allah’ındır. Fakat o münafıklar ince anlamazlar. Onlar; Eğer Medine-ye dönersek and olsun en şerefli ve kuvvetli olan oradan en hakir olanı muhakkak çıkaracaktır diyorlardı. Halbuki şeref kuvvet ve galibiyet Allah-ındır Rasûlü-nündür mü’minlerindir. Fakat münafıklar bunu bilmezler" (Âyet:7-8). Yahya ibnu Ebî Zaide el-A-meş-ten; o da Amr ibn Murre-den; o da Abdurrahmân ibnu Ebî Leylâ-dan; o da Zeyd ibnu Er-kam (radıyallahü anh)-dan; o da Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem)-den senediyle söylemiştir gördüğün zaman gövdeleri hoşuna gider. Eğer söylerlerse sözlerini dinlersin. Onlar giydirilmiş odunlar gibidir. Her gürültüyü kendi aleyhlerinde sanırlar. Onlar düşmandır. O hâlde onlardan sakın. Allah gebertsin onları. Nasıl olup da haktan döndürülüyorlar"(Âyet: 4).