4952-) Ebû İshâk tahdîs edip şöyle demiştir: Ben Zeyd ibnu Erkam-dan işittim şöyle dedi: Biz Peygamber-in beraberinde bir sefere çıktık. Bu seferde insanlara bir şiddet ve zorluk isabet etti. Abdullah ibnu Ubeyy kendi arkadaşlarına hitaben: "Rasûlüllah-ın yanında bulunan kimselere nafaka vermeyin tâ ki etrafından dağılıp gitsinler" dedi. yine o: "And olsun eğer Medine-ye dönersek en şerefli ve kuvvetli olan oradan en hakîr olanı elbette çıkaracaktır" dedi. ben Peygamber-e geldim ve bu sözleri kendisine haber verdim. Peygamber Abdullah ibn Ubeyy-e haber gönderip bu sözleri ona sordu. Abdullah ibn Ubeyy de böyle birşey yapmadığına bütün gücüyle yemîn etti. Ensâr: Zeyd Allah-ın Rasûlü-ne yalan söyledi dediler. söyledikleri bu sözden dolayı benim gönlüme bir şiddet bir sıkıntı düştü. Nihayet Azîz ve Celîl olan Allah "İzâ câeke-l-munâfıkûn" sûresi içinde beni doğrulayan âyetleri indirdi. Bunun üzerine Peygamber onlar lehine mağfiret istemek için onları çağırdı da onlar başlarını büktüler. musennedetun" kavli hakkında: Abdullah ibn Ubeyy ve arkadaşları en güzel giyimli iri vucûdlu ve yakışıklı adamlardı dedi Allah-ın Şu Kavli: Gelin Allah-ın Rasûlü sizin için mağfiret isteyiversin denildiği zaman başlarını çevirdiler. Gördün ki onlar kibirlerine yediremeyerek hâlâ yüz döndürüyorlar"(Âyet: 5); buradaki "Levvev ruûsehum = Başlarını büktüler" ta-bîri "Başlarını hareket ettirdiler Peygamber-i hor görüp istihza ettiler" demektir. Bu "Leveytu" fiilinden olmak üzere şeddesiz de okunuyor.