5064-) Omer ibn Hattâb-ın kölesi Eslem şöyle dedi: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) seferlerinin birinde (Hudeybiye dönüşünde) yoluna devam ediyordu. Omer ibn Hattâb da geceleyin O-nunla beraber gidiyordu. Bu sırada Omer Rasûlüllah-a birşey sordu. Fakat Rasûlüllah(vahy ile meşgul bulunduğundan) Omer-e cevâb vermedi. Omer sonra yine sordu. Rasûlüllah yine cevâb vermedi. Omer (Rasûlüllah işitmedi sanarak) bir daha sordu. Rasûlüllah yine cevâb vermedi. Bunun üzerine Omer kendi kendine: Ey Omer anan seni kaybetsin (de yok olasın)! Bak üç kerre Rasûlüllah-a sorguda ısrar ettin de bunların hepsine Rasûlüllah cevâb vermedi dedi. dedi ki: Bunun üzerine devemi sürdüm. Hakkımda (tevbîh olarak) Kur-ân inmesinden korktum da kaafilenin önüne geçtim. Fakat çok geçmedi bir çağırıcının çağırmasını işittim. Ve (kendi kendime): Şimdi hakkımda Kur-ân inmiş olmasından hakîkaten korktum dedim. korku içinde) Rasûlüllah-a geldim ve selâm verdim. Rasûlüllah(sevinç içinde) bana: “Bu gece bana bir sûre indirildi ki o sûre bana üstüne güneş doğan herşeyden muhakkak daha sevimlidir” buyurdu. "Innâ fetehnâ leke fethan mubînâ... = Biz senin istikbâlin için parlak bir fetih ve zafer (kapısını) açtık..." âyetini okudu