5143-) Sehl ibn Sa-d es-Sâidî (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-a bir kadın geldi de: Yâ Rasûlallah! Ben nefsimi Sana hibe etmeye (mehirsiz Sen-inle evlenmeye) geldim dedi. dedi ki: Rasûlüllah kadına baktı bakışını kadın üzerinde yukarı kaldırdı aşağıya indirdi sonra da Rasûlüllah başını eğdi. Kadın Rasûlüllah-ın kendisi hakkında hiçbir hüküm vermediğini görünce oturdu. Bu sırada sahâbîlerinden bir adam ayağa kalktı da: Yâ Rasûlallah! Eğer Sen-in bu kadına bir hacetin yoksa beni bu kadınla evlendir dedi. "Yanında mehr verecek birşey var mı?" dedi. O sahâbî: Hayır vallahi yâ Rasûlallah! dedi. Rasûlüllah: "Ailenin yanına git de bak birşey bulacak mısın?" buyurdu. Bunun üzerine o zât gitti sonra dönüp geldi de: Hayır vallahi hiçbirşey bulamadım dedi. Rasûlüllah: "Bak demirden bir yüzük olsun(getir)" buyurdu. Sahâbî dönüp geldi de: Hayır yâ Rasûlallah! Demirden bir halka bile bulamadım. Lâkin şu izârım(belden aşağı ihramım) var -Râvî Sehl: Bu fakîr sahâbînin (izârı üzerine giyecek) ridâsı yoktu dedi- bu izârımın yarısı kadının olsun dedi. "Sen izârınla ne iş yapabilirsin(neye yarar)? Onu sen giyersen kadının üstünde ondan birşey bulunmaz açıkta kalır; onu kadın giyerse senin üzerinde birşey olmaz (sen çıplak kalırsın)" buyurdu söz üzerine adamcağız bulunduğu yere oturdu. Nihayet bu oturuşu uzayınca da(ümîdsizce) kalkıp gitti. Rasûlüllah bu zâtın ümîdsizce dönüp gittiğini gördü de onun çağırılmasını emretti. Adam gelince: "Kur-ân-dan ezberinde ne var?" diye sordu. Adam: Ezberimde şu sûre var şu sûre var! diye birtakım sûreleri saydı. Bunun üzerine Rasûlüllah: "Sen bu sûreleri ezberinden okuyor musun?" dedi. O zât: Evet okuyorum dedi. Rasûlüllah: "Git Kur-ân -dan ezberindeki bu sûrelerle seni bu kadına mâlik kıldım (yani seni onunla evlendirdim)" buyurdu