5176-) Bize Ebû Gassân (Muhammed ibn Mutarnf el-Medenî) tahdîs edip şöyle dedi: Bana Ebû Hazım Sehl ibn Sa-d-dan şöyle tahdîs etti: Bir kadın kendi nefsini Peygamber-e arzetti. (Peygamber gözlerini indirip sükût etti.) Orada bulunan bir sahâbî: Yâ Rasûlallah! Bu kadım benimle evlendir! dedi. Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem): " (Mehr olarak) yanında neyin var?" diye sordu. sahâbî: Yanımda hiçbirşey yoktur! dedi. Rasûlüllah: "Haydi git araştır ve demir bir yüzük olsun (bul getir)" buyurdu. gitti. Sonra dönüp geldi ve: Hayır yâ Rasûlallah dünyalık birşey; demir bir halka bile bulamadım. Ve lâkin şu izârım var. Bunun yarısını verebilirim! dedi. Sehl ibn Sa-d dedi ki: Bu fakîr sahâbînin ridâsı bile yoktu. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): "Bu izârınla ne iş görebilirsin? Onu sen giyersen kadının üstünde ondan birşey bulunmaz açıkta kalır. Kadın giyerse sen çıplak kalırsın!" buyurdu. üzerine o zât bulunduğu yere oturdu. Bu oturuşu uzayınca da (ümîdsiz bir hâlde) kalkıp gitti. Peygamber bu zâtın (ümîdsiz) gittiğini görünce onu çağırdı -yahut çağırıldı- da ona: "Kur’ân’dan ezberinde ne var?" diye sordu. Sahâbî: Ezberimde şu sûre var şu sûre var şu sûre var! diye birtakım sûreler saymağa başladı. üzerine Peygamber: "Kur-ân-dan ezberindeki sûrelere mukaabil seni bu kadına mâlik kıldık (yânı bu sûreleri kadına öğretmene mukaabil seni onunla evlendirdik)" buyurdu