5429-) Ve yine Ebû Hâzım-dan Ebû Hureyre şöyle demiştir: Bana şiddetli bir açlık isabet etmişti. Yolda Omer ibnu-l-Hattâb-a kavuştum. Kendisinden Allah-ın Kitâbı-ndan bir âyeti bana okumasını istedim. Omer evine girdi ve o âyeti bana okudu. Evden ayrılıp uzak gitmeden meşakkat ve açlıktan dolayı yüzüm üstüne düştüm. Bu baygınlık sırasında bir de gördüm ki Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem) baş ucumda dikilmiş: "Yâ Ebâ Hureyre!" dedi.. de: Buyur yâ Rasûlallah emrine hazırım her saadet Sen-indir! elimi tuttu beni kaldırdı ve bendeki açlığı anladı. Beni evine götürdü. Hemen benim için büyük bir bardak süt emretti. Ben ondan içtim. Sonra: "Tekrar iç yâ Ebâ Hureyre!" buyurdu. Tekrar bir bardak daha içtim. Sonra yine: "Tekrarla!" buyurdu. de tekrarlayıp bir daha içtim. Artık karnımın vaziyeti düzeldi karnım bir ok gibi dümdüz oldu. Hureyre devamla dedi ki: Bir müddet sonra Omer-e kavuştum başımdan geçen bu vak-ayı ona zikrettim de: Yâ Omer! Allah benim karnımı doyurmağa senden daha lâyık bir zâtı me-mûr etti. Vallahi ben senden bana bir âyet okuyup öğretmeni istemiştim. Halbuki ben o âyeti senden daha düzgün okumakta idim dedim. üzerine Omer: Vallahi (yâ Ebâ Hureyre) seni evime koyup doyurmak benim için kırmızı develerim olmasından daha sevimlidir dedi.