5870-) Sehl ibn Sa-d (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Bir gün bir kadın kenarlı dokunmuş bir bürde ile geldi. râvîsine: Sen bürde nedir bilir misin? diye sordu. da: Evet bilirim. Bürde kenarında saçaklar bırakılarak dokunmuş bir şemledir dedi. devamla şöyle dedi:) O kadın: Yâ Rasûlallah! Bu bürdeyi ben kendi elimle dokudum onu Sana giydireceğim! dedi. üzerine Rasûlüllah o bürdeyi aldı zâten kendisinin böyle bir bürdeye ihtiyâcı vardı. Sonra Rasûlüllah bu bürde sırtında onun izârı olmuş hâlde bizim yanımıza çıktı. Oradaki topluluktan bir sahâbî bu bürdeye eliyle dokundu da: Yâ Rasûlallah! (Bu ne güzelmiş!) Bunu bana giydir! dedi. Rasûlüllah: "Evet" buyurdu ve mecliste Allah-ın dilediği kadar oturdu. Sonra evine döndü akabinde o bürdeyi sırtından çıkarıp dürdü. Sonra da onu isteyen adama gönderdi. Mecliste bulunan topluluk o zâta: Sen bunu iyi etmedin Peygamber-in hiçbir isteyeni reddetmez olduğunu bildiğin hâlde bunu O-ndan istedin (Peygamber-in ise buna ihtiyâcı vardı) dediler. üzerine o zât: Vallahi bu bürdeyi giymek için istemedim. Ben onu ancak öldüğüm gün benim kefenim olsun diye istedim dedi. Hakîkaten bu bürde o zâtın kefeni oldu demiştir.