6159-) … Âişe (r. anha) : ben Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem)’i küçük dilini görünceye kadar (ağzını açarak) gülmenin tamamını toplayıcı bir şekilde gülerken asla görmedim. O ancak gülümser idi demiştir. Bize Said ibn ebi Hayyat Katade’den; O da Enres radıyallahü anh’den şöyle tahdes etti: Bir Cuma günü Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem ) Medine’de hutbe yaparken kendisine bir adam geldi de: Yağmur kıtaldı Rabbinden yağmur yağdırmasını isteyiver! Dedi. gökyüzüne doğru baktı. Biz gökyüzünde hiçbir bulut görmüyorduk. Peygamber olduğu yerde: “Allahümme’s- gınâ (Allahım bize yağmur ver)!”diye dua etti. bulutlar meydana çıkıp birbirleriyle birleşti. Sonra halk yağmura kavuşturuldu. hatta Medine’nin bütün su arkları ve vadileri sel olup aktı. Ondan sonraki cumaya kadar yağmur hiç kesilmeden devam edip durdu. Sonra bu adam-yahut başkası- Peygamber yine hutbe yaparken ayağa kalktı da; Yağmur çokluğundan sulara gömüldük Rabbine dua et bizden bu yağmuru habsetsin! Dedi. bu sözünden dolayı peygamber güldü. Sonra iki yahit üç kerre: “Allahümme havâleynâ velâ aleynâ (Ya Allah! Etrafımıza yağdır üzerimize değil)!” diye dua etti. da akabinde bulutlar Medine’nin üzerinden sağa sola parçalanmaya başladı etrafımıza yağmudr yağdırılıyor fakat ondan Medineye hiçbir yağmur düşmüyordu. Allah onlara Peygamberinin (kendi yanındaki) kerametini değerini ve duasının kabülünü gösteriyordu.