6588-)  İbn Şihâb şöyle demiştir: Bana Saîd ibnu’l-Müseyyeb ile Urvetu-bnu-z-Zubeyr ilim ehlinden birçok adamlar içinde haber verdiler ki Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem)-in zevcesi Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem) sıhhatte iken: "Hiçbir peygamberin ruhu cennetteki durağını görmedikçe kabzolunmaz. Sonra (ölümle hayât arasında) muhayyer kılınır" buyurur dururdu. ruhu kabzolunmak zamanı gelince başı benim dizimin üstünde bulunduğu bir sırada kendisine bir süre baygınlık geldi. Sonra ayıhnca gözünü tavana doğru dikti. Sonra: "Yâ Allah en yüksek refiki isterim" diye duâ etti. Bunun üzerine ben: "Artık Rasûlüllah şimdi bizleri ihtiyar etmiyor" dedim. Ve bildim ki Rasûlüllah’ın bu duası sıhhatli zamanında bize söyleyegeldiği haber (in kendisinde tecellîsi)dir. Peygamber’in tekellüm ettiği en son kelime işte bu "Allâ-humme er-Refîkal-Alâ" duası oldu demiştir.