6749-) Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Uhud harbinde müşrikler evvelâ bozguna uğratıldılar bu bozgunluk onlarda biliniyordu. Bu sırada İblîs (müslümânlara): Ey Allah-ın kulları arka tarafınızda bulunanlardan sakının! diye bağırdı (Bununla müslümânların birbirlerini öldürmelerini istiyordu). üzerine Öndekiler arkadakileri müşrikler sanarak geri döndüler. Onlarla arkadakiler arasında çetin bir vuruşma oldu. Bu sırada Huzeyfe ibnu-l-Yemân baktı ki orada babası var ve müslümânlar onu müşriklerden sanarak öldürecekler. Huzeyfe onlara: O babamdır o babamdır (öldürmeyin)! diye bağırdı. Âişe dedi ki: Vallahi ondan ayrılmadılar nihayet onu öldürdüler. Huzeyfe de (onların onu tanıyamadıkları özrünü kabul ederek): "Allah sizleri mağfiret eylesin. (O merhamet edenlerin en merhametlisidir)"(Yusuf: 92) demekle yetindi. Urve: Vallahi Huzeyfe-de tâ Allah-a kavuşuncaya kadar babasının öldürülmesinden dolayı bir hüzün bakiyyesi mevcûd olmakta devam edip durmuştur dedi.