6975-) Seleme ibnu-l-Ekvâ (radıyallahü anh) şöyle demiştir: BizlerPeygamber(sallallahü aleyhi ve sellem) ile beraber Hayber gazasına çıktık. Yolda giderken sahâbîlerden bir adam (amcam) Âmir ibnu-l-Ekvâ-a: Yâ Âmir! Kısa vezinli şiirlerinden bizlere dinlet! dedi. Bunun üzerine Âmir recez denilen kısa vezinli şiirlerini tegannî ile okuyarak kaafilenin develerini yollandırdı. Peygamber: "Şiir inşâd ederek develeri yollandıran kimdir?" diye sordu. Âmir ibnu’l-Ekvâ-dır! Dediler "Allah ona rahmet eylesin!" diye duâ etti. Yâ Rasûlallah! Âmir-le bizi faydalandırmak için keşki onu bizlere bağışlasaydın! dediler. Hayber gecesinin sabahında Âmir yaralandı (ve bundan öldü). Bir topluluk: Âmir-in ameli bâtıl oldu o kendini öldürdü! dediler. Hayber-den döndüğüm sırada onlar hâlâ: Âmir-in âmeli bâtıl oldu! diye konuşuyorlardı. üzerine ben Peygamber-e geldim ve: Ey Allah-ın Peygamberi! Babam anam Sana feda olsun! Bâzı kimseler Âmir-in gazasının bâtıl ve şehîdliğinin mükâfâtsız olduğunu iddia ettiler! dedim. "Bu iddiada bulunan kimse yalan söylemiştir. Şübhesiz Âmir için iki ecir ve sevâb vardır: Muhakkak ki o bir câhiddir bir mücâhiddir. Hangi şehidin ecri onun ecrinden daha ziyâde olabilir!" buyurdu.