7063-) Bize Alî ibnu Abdillah el-Medînî tahdîs etti. Bize Sufyân ibn Uyeyne tahdîs etti ki İbrâhîm ibn Meysere şöyle demiştir: Ben Amr ibnu-ş-Şerîd-den işittim şöyle dedi: Misver ibnu Mahrame (radıyallahü anh) geldi de elini benim omuzum üzerine koydu. Ben de onunla beraber Sa-d ibn Ebî Vakkaas-a gittim.(Rasûlüllah-ın hizmetçisi) Ebû Râfi’ Misver-e: Sen şu Sa-d ibn Ebî Vakkaas-a hanesinde olan evimi benden satın almasını emretmez misin? dedi. üzerine Sa-d: Ben bedeli sana dörtbin dirhemden ziyâde veremem. Bu da ya kesik kesik yahut da ceste ceste olarak! dedi. Râfi-: Bana (bu ev için) beşyüz dînâr nakid verildi de ben bu satışı men- ettim. Eğer ben Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem)-den"Komşu komşuya en haklı şefî-dir" buyururken işitmemiş olaydım ben bu evi sana satmazdım -yahut: Ben bu evi sana vermezdim- dedi. ibnu-l-Medînî dedi ki:) Ben Sufyân ibnu Uyeyne-ye: Ma-mer bu hadîsi böyle (yani "Komşu komşuya en haklı şefî-dir" şeklinde) söylemedi dedim Lâkin İbrâhîm ibn Meysere bana böyle söyledi dedi. insanların bâzısı şöyle dedi: Şuf’ayı satıp kesmek istediği zaman bu kimseye şuf’ayı ibtâl için hîle yapmak hakkı vardır: Satıcı evi müşteriye hibe eder ve evin hududunu vasıflandırıp temyiz eder ve evi müşterîye devreder müşterî de ona meselâ bin dirhem ivaz (yani bedel) verir böylece şefî- için evde bir şuf’a olmaz!.