7089-) Bana Hârice ibn Zeyd ibn Sabit şöyle haber verdi: Ensâr-dan bir kadın olan Ümmü’l-Alâ (radıyallahü anh) Rasûlüllah ile bey-at etmiştir. Ümmü’l-Alâ râvîsi Hârice-ye kendilerinin Muhâcirler-i aralarında kur-a ile taksim ettiklerini haber verip şöyle demiştir: Bizim ailemizin payına Usmân ibn Maz-ûn düşmüştü. Biz Usmân-ı evlerimizde konukladık. Fakat Usmân (bir müddet sonra) ölüm sebebi olan bir hastalıkla hastalandı. Vefat edince gasledildi ve kendi elbisesi içinde kefenlendi. Sonra Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem) cenazenin yanına geldi. Ümmü’l-Alâ dedi ki: Ben (cenazeyi tezkiye ederek): Ey Ebâ-s-Sâib! Allah-ın rahmeti senin üzerine olsun! Benim (senin hakkında bildiğim ve cemâate bildirmek istediğim) şehâdetim şudur ki: Allahü Taâlâ muhakkak sana ikram etmiştir! dedim. Bunun üzerine Rasûlüllah: "Allahü Taâlâ-nın bu ölüye ikram ve inayet buyurduğunu sana ne bildiriyor?" buyurdu. de O-na: Yâ Rasûlallah! Babam Sana feda olsun! Allah (bu îmânlı kuluna ikram etmez de) kime ikram eder? dedim. defa da Rasûlüllah: "Usmân ibn Maz-ûn-a gelince; yemîn ederim ki ona yakın gelmiştir (yani o ölmüş bulunuyor). Ve yine Allah-a yemîn ederim ki ben de bu ölü için hayır ve saadet umarım. Yine Allah-a yemîn ederim ki ben Allah-ın Rasûlü iken bana (ve size yarın) Allah tarafından ne muamele edileceğini bilemem!" buyurdu. üzerine Ümmü’l-Alâ dedi ki: Vallahi bundan sonra ben kimseyi tezkiye etmeye cesaret edemiyorum! demiştir.