7304-) Abdullah ibn Omer (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Babam Omer(vurulup vaziyeti ağırlaşınca dostları tarafından): Yerine bir halîfe ta-yîn etmez misin? diye sorulmuştu. Omer: Eğer yerime halîfe ta-yîn ve tavsiye edersem (aykırı bir iş yapmış olmam). Çünkü benden hayırlı olan Ebû Bekr yerine halîfe ta-yîn ve tavsiye etti. Eğer ta-yin etmez de (bu işi ümmete) bırakırsam şübhesiz benden hayırlı olan Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem) da (muayyen bir zâtı açıkça söylemeyip bu işi ümmete) bırakmıştır dedi. Omer şöyle dedi: Halîfe ta-yîni teklifine karşı Omer-in verdiği cevâbı mecliste hazır bulunan sahâbîler Omer-e karşı takdirle karşılayıp onu övdüler. Bunun üzerine Omer de: Ben bir halef ta-yîn etmek ve ta-yîninde isabet ederek medholunmak isterim. Fakat isabet olunamamasından da korkarım. Ben bu hilâfet işinden ne kârlı ne de zararlı olmayarak; başa-baş kurtuldum. Artık şimdi muayyen bir zâtı yerime halef ederek hayâtımda ölümümde mes-ûliyetini yüklenmek istemem! Dedi. şöyle demiştir: Bana Enes ibn Mâlik (radıyallahü anh) haber verdi ki kendisi Omer ibnu-l-Hattâb-ın minber üzerine oturup da yaptığı ikinci hutbesini işitmiştir: Bu hutbe Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem)-in vefatı gününün ertesinde olmuştu. Omer şehâdet kelimelerini söyledi. Ebû Bekr ise hiç konuşmuyor susuyordu. Omer şöyle dedi: Ben Rasûlüllah-ın yaşayıp da bizim işlerimizi üzerine alıp yazmasını (yahut düşünüp tedbîr etmesini) ümîd ederdim. bu sözüyle Peygamberin vefatının kendilerinden sonra olmasını kasdetmektedir. devamla şöyle dedi: Muhammed ölmüş ise şübhesiz Allahü Taâlâ sizin aranızda bir nûr (yânı Kur-ân) bırakmıştır ki onunla Allah-ın Muhammed-e hidâyet ettiği doğru yolu bulacaksınız. Şübhesiz Ebû Bekr deRasûlüllah-ın sahibi ve (mağarada)"İkinin ikincisidir"(et-Tevbe: 40). Hiç şübhe yok ki o müslümânlann işlerini üzerine almaya en lâyık kimsedir.(Ey hazır bulunanlar!) Kalkınız ve ona bey-at ediniz! dedi. bir kısmı bundan önce Sâide oğulları sakîfesinde Ebû Bekr-e bey-at etmişlerdi. Umûmî bey-at ise sakîfede yapılan bey-at gününün sabahında minber üzerinde yapılan bu bey-at olmuştu. Enes ibn Mâlik-ten söyledi ki; Enes ibn Mâlik o gün Omer-in Ebû Bekr-e ısrarla "Minbere çık!" deyip durduğunu işitmiş ve nihayet Ebû Bekr minbere çıkınca insanlar ona umûmî olarak bey-at ettiler demiştir.