7388-) Abdullah ibnu Ebî Muleyke şöyle demiştir: Çok hayırlı iki zât Ebû Bekr ile Omer helak olmaya yaklaşmışlardı:Peygamber-in huzuruna Temîm oğulları hey-eti geldiği zaman bu ikisinden biri (yani Omer) "Mucâsi- oğulları-nın kardeşi olan el-Akra ibn Habis et-Teymî el-Hanzalî-yi onlara emîr yap" diye işaret etti. Diğeri de başkasını (yani Ka-kaa ibn Ma-bed ibn Zurâre et-Teymî-yi) emîr yap diye işaret etti. Bunun üzerine Ebû Bekr Omer-e: Sen sırf bana muhalefet etmek istedin! dedi. Omer de: Hayır sana muhalefet etmek istemedim dedi. yanında münâkaşa ettiler ve sesleri yükseldi. Bunun üzerine şu âyetler indi:"Ey imân edenler sesleriniziPeygamber-in sesinden yüksek çıkarmayın. Ona sözle birbirinize bağırdığınız gibi bağırmayın ki siz farkına varmadan amelleriniz boşa gider... " (el-Hucurât: 2-3). Muleyke şöyle dedi: Abdullah ibnu-z-Zubeyr şöyle dedi: Artık Omer bu âyetin inmesinden sonra -İbnu-z-Zubeyr bunu dedesi Ebû Bekr-i kasdederek anasının babasından zikretmedi- Peygamber-le bir hadîs konuştuğu zaman O-na gizli şeyler söyleyen bir kardeş gibi konuşur Peygamber anlamak isteyip soruncaya kadar sesini O-na işittirmezdi.