7457-)  İbn Şihâb-dan (şöyle demiştir): Bana Urve İbnu-l-Müseyyeb Alkame ibn Vakkaas ve Ubeydullah Âişe (r.anha)-den tahdîs ettiler Âişe iftira ehlinin kendisi hakkında dediklerini dedikleri zaman şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) o sabah Alî ibn Ebî Tâlib ile Usâme ibn Zeyd-i yanına çağırdı. Vahy gecikince ehli ile ayrılması hususunda onlara görüşlerini sorup istişare ediyordu. Usâme Ehli Beyt için nefsinde bilip gönlünde beslediği muhabbeti ve ehlinin berâetiniRasûlüllah-a tavsiye ve işaret etti. ibn Ebî Tâlib-e gelince o: Yâ Rasûlallah Allah Sana dünyâyı dâr etmemiştir. Âişe-den başka kadın çoktur. Bununla beraber Âişe-nin cariyesi Berîre-ye de sor. O doğrusunu Sana söyler demişti. üzerine Rasûlüllah Berîre-yi çağırıp: "Ey Berire Âişe-de sana şübhe veren herhangibir hâl gördün mü?" diye sordu. de: Hayır yâ Rasûlallah görmedim. Ben ondan hatâ ayıp olarak meydana gelmiş şundan büyük bir iş görmedim: Âişe küçük yaşta taze bir kadındı. Hamur yoğururken uyur kalırdı da evin besi koyunu gelir hamuru yerdi! demiş. üzerine Rasûlüllah o günü minber üstünde durup şöyle buyurdu: "Ey müslümânlar topluluğu! Ehlim hakkında bana ezası ulaşan bir adamdan dolayı bana kim yardım eder de benim o kimseyi kınamamı haklı görür? Vallahi ben ehlim hakkında hayırdan başka birşey bilmiş değilim” dedi ve Âişe-nin berâetini zikretti... Ebû Usâme Hammâd ibn Usâme Hişâm ibn Urve-den bu hadîsi rivayet etti H.