7507-) İmrân ibnu Husayn (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben Peygamber(sallallahü aleyhi ve sellem)-in yanında idim. O sırada Temîm oğulları-ndan bir topluluk geldi. Peygamber onlara: "Müjdeyi kabul edin ey Temîm oğulları!" buyurdu. Onlar: Sen bizi müjdeledin. Şimdi bize (Beytu-l-mâl-den dünyalık da) ver! dediler. sırada Yemen halkından birtakım insanlar içeriye girdiler. Peygamber bu sefer onlara: "Ey Yemenliler! Temîm oğulları madem ki müjdeyi kabul etmek istemediler islâm -in o hayır ve saadet müjdesini sizler kabul ediniz!" buyurdu. Kabul ettik (yâ Rasûlallah)! Esasen bizler Sen-in yanına dîn hususunda iyi anlayışlar kazanalım ve Sen-den bu işin (yani yaratılışın) evvelinde neler olduğunu soralım diye geldik! dediler. " (Ezelde) Allah vardı ve Allah-tan başka birşey yoktu. Ve Allah’ın Arşı su üzerinde bulunuyordu. Sonra Allah gökleri ve Yer-i yarattı. Sonra Allah (levhde) kâinatın tamâmını takdir ve tesbît edip yazdı..." buyurdu. tam bu sırada bana bir adam geldi de: Yâ İmrân! Yetiş deven kaçıp gitti! dedi. hemen deveyi aramak üzere gittim. Bu sırada benimle devem arasını serâb kesiyordu. Allah-a yemîn ederim ki keski devem gitmiş olsaydı da ben yerimden kalkmasaydım (ve Peygamber-in sözlerini dinleseydim) diye arzu ettim!.