1-) Bazılarına gb-re buradaki küfürden murad bu iki şeyin küf-fann amellerinden ve cahiliyyet devri adetlerinden olmalarıdır. Nitekim Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) kadınlar kendisine beyat ederken ölüye feryad edip ağlamayacaklarına dair onlardan söz almış: «Ölenin arkasından yanaklarına vuran ceplerini yırtan ve cahiliyet da-vasın-aa bulunan bizden değildir.» buyurmuştur. Bu hususta onbeş sahâbiden hadis rivâyet edilmiştir. Aynî (Rahimehulloh) «Umdetü-l-Kaari» adlı Buhârî şerhinde bu zevatın isimlerini ve rivâyet ettikleri hadisleri sıralamıştır. Biz «et-Tavzih» sahibinin yaptığı gibi yalnız isimlerini saymakla iktifa edeceğiz. zevat: 1- İbn Mes-ud 2- Ebû Mûsâ el-Eş-ari 3- Ma-kıl b. Mu-karrin 4- Ebû Mâlik el-Eş-ari 5- Ebû Hüreyre 6- İbn Abbâs 7- Mua-viye 8- Ebû Said-i Hudrî 9- Ebû Ümâme 10- Alî b. Ebî Tâlib 11- Câ-bir 12- Kays b. Âsim 13- Cünâdetü-bnü Mâlik 14- Üraraü Atiyye 15- Ümmü Seleme (radıyallahu anhüm) hazeratıdır. istihza gıybet ve kazif yani namuslu kadınlara zina iftirası gibi şeyleri de yasak etti. Çünkü bunlar da cahiliyet devri amel-lerindendir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) «Allah sizden cahiliyet kibrini soy sop ile öğünmeyi kaldırmıştır.» buyurmuştur.