1-) Mâzirî şöyle diyor: «Vâki olan bu sözün zahiri Abbâs-a lâyık değildir. Hazret-i Alî de bu söylenen vasıfların tamamı şöyle dursun —hâşâ— bazısı bile yoktur. Evet biz Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den bir de onun şehâdet ettiklerinden mâda kimsenin masum olduğunu kat-î olarak söyleyemeyiz; ama sahabe (radıyallahü anhüm ve ecmain) hakkında hüsnü zanda bulunmaya onlardan her kötülüğü nefyetmeye memuruz! Bu rivâyetin bütün te-vîl yollan kapanırsa yalanı râvilerine nisbet ederiz. Bu mânâyı ele alan bazı âlimler böyle sözleri yazmaktansa nüshalarından çıkarmayı vera- ve takvaya daha uygun bulmuşlar; ihtimâl bunları râvilerin vehmine hamletmişlerdir. bu sözler mutlaka kabul edilecek-ve râvilere de vehim isnat etmiyeceksek o takdîrde en güzel te-vîl şudur: Hazret-i Abbâs bu sözleri kardeşi oğluna nazı geçtiği için söylemiştir; çünkü oğlu yerindedir. Onun hakkında inanmadığı ve kardeşi oğlunun berî olduğunu bildiği şeyleri söylemiştir. Belki de bu sözlerle onu kendince hatalı saydığı inancından vazgeçirmek istemiştir. Ona göre bu işi kasden yapan bir kimse bu çirkin sıfatlarla vasıflanabilir. Alîye göre ise vasıflanamaz. Bu mesele bir Mâlikî-nin (Nebîz içenin dîni noksandır.) sözüne benzer; halbuki Hanefi (Noksan değildir) der; ve her ikisi de kendi İtikadında haklıdır. tevîli yapmak mutlaka lâzımdır; çünkü dâva Ömer (radıyallahü anh)’ın meclisinde geçmiştir. Kendisi halîfedir. Osman Sa-d Zübeyr ve Abdurrahman (radıyallahü anh) da oradadırlar. Ve hiç biri bu sözleri reddetmemiştir. Halbuki kendileri münkeri red hususunda şiddet gösteren zevattır. Bunun sebebi: Hâl karinesi ile Abbâs-ın zahirine inanmadığı sözü —yasağı mübâlegah olsun diye— söylediğini anlamış olmalarıdır. Ömer (radıyallahü ânh)-ın: «Siz Ebû Bekr-e geldiniz; onu da yalancı günahkâr vefasız hâin Saydınız!- sözü ile kendisi hakkında dahi aynı kanaatte olduklarını söylemesi de bu suretle te-vîl edilir...» Aynî Mâzi-rî-nin bu te-vîlini de faydasız bulmuş ve: «Bu sözleri kitâbtan çıkarmak îcabeder. Hâşâ Abbâs bunları söylememiştir; bilhassa Ömer-in ve sahabeden bir cemaatin huzurunda bu olamaz. Ömer böyle şeylere susacaklardan değildir...» demiştir.