2-) - Bir kimseyi medhu sena ederken onun bâtîni umurunu söylemekten sakınmak gerekir; çünkü bâtını ancak Allah bilir. şöyle bir sual hatıra gelebilir. Cail (radıyallahü anh)’in hâlis bir mü-min olduğunu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’de bildiği ve takdir ettiği hâlde acaba Sa-d (radıyallahü anh) gibi bir zâtın onun manı hakkındaki şehâdetini neden kabul etmemiştir? Çünkü Hazret-i Sa-d-m; «Vallahi ben onu pek mü-min görüyorum.» sözü şehadet için değil onu medhu sena etmek ve kendisine bir şeyler verilmesi hususunda tevessülde bulunmak gayesile söylenmiştir. Onun içindir ki Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bu söz üzerinde onunla münâkaşa etmiştir. İmanı hakkındaki kanaatini kabul etmiştir: Sa-d! Ben adama veriyorum işte.» buyurması bunu gösterir.